Σήμερα, Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, ακούσαμε τους λόγους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος μας παραγγέλλει να σηκώσουμε τον δικό μας σταυρό και να τον ακολουθήσουμε (Μκ 8:34). Μας καλεί να απαρνηθούμε τον εαυτό μας να αποδεχτούμε το φορτίο του σταυρού μας και να τον ακολουθήσουμε (Mκ 2:11).
Η θυσία του Χριστού πάνω στον Σταυρό «εγένετο άπαξ» και έχει παγκόσμιες διαστάσεις. Ο Χριστός «μια φορά θυσιάστηκε πάνω στον Σταυρό, για να πάρει επάνω του τις αμαρτίες των πολλών» μας λέγει η προς Εβραίους Επιστολή (9:28). Αυτή η θυσία με την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα συμφιλιώθηκε με τον Θεό, μας ανοίγει τις θύρες της βασιλείας των Ουρανών. Ωστόσο για να γίνουμε δέκτες αυτής της κληρονομίας, ο Θεός υπολογίζει και στη δική μας συνεργία. Με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούσε να εμποδίσει τον Αδάμ από την αμαρτία, καθώς μας έπλασε ελεύθερους, ομοίως, σεβόμενος την ελευθερία μας, δεν μπορεί να μας επιβάλει τη σωτηρία μας.
Γι αυτόν τον λόγο ο Χριστός, μη παραβιάζοντας την ελευθερία μας, μας προτείνει και μας προσκαλεί, χωρίς να μας πιέζει, να τον ακολουθήσουμε. Μας λέγει: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν…» (Μκ 8:34). Όπως σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος, υπομνηματίζοντας αυτό το χωρίο, «ο Χριστός δεν πιέζει και δεν ασκεί βία σε κανένα». Ο Κύριος, λοιπόν, με τη θυσία του πάνω στον Σταυρό, μας άνοιξε την οδό της σωτηρίας και μας προσκαλεί να επιστρέψουμε, να τον ακολουθήσουμε, ώστε να γίνουμε μέτοχοι της κληρονομίας του. Γι αυτόν τον λόγο, μας καλεί να κάνουμε τρία πράγματα:
– Πρώτον, να απαρνηθούμε τον εαυτό μας
– Δεύτερον, να σηκώσουμε τον σταυρό μας
– Τρίτον, να τον ακολουθήσουμε.
Τί σημαίνει αρνούμαστε τον εαυτό μας; Σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, σημαίνει εγκαταλείπουμε τη μέριμνα του σαρκίου μας. Ο άνθρωπος σήμερα ασχολείται τόσο πολύ με τον εαυτό του, που έχει καταντήσει άτομο αποκομμένο από τον Θεό και από τους άλλους ανθρώπους, που δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο παρά μόνον για το «εγώ» του. Να απαρνηθούμε τον εαυτό μας σημαίνει, λοιπόν, να καταπολεμήσουμε τον ατομισμό, να αγωνιστούμε κατά του εγωισμού μας και να μη ζούμε πλέον για την ευχαρίστηση και την άνεση του σαρκίου μας, αλλά να ζούμε μέσα στον Χριστό και για τον Χριστό! Αυτό είναι κατορθωτό, όταν διάγουμε ασκητικό βίο, απορρίπτουμε τα υπερβολικά και αρκούμαστε στα απολύτως αναγκαία.
Τί σημαίνει να σηκώσουμε τον σταυρό μας; Ο ιερός Χρυσόστομος, μας το εξηγεί ως εξής: «Να απαρνηθούμε τον εαυτό μας μέχρι θανάτου». Πόσοι από εμάς είναι έτοιμοι να πεθάνουν για τον Χριστό; Συνεπώς, το να είσαι χριστιανός, πρωτίστως είσαι μάρτυρας, δηλαδή δίνεις τη μαρτυρία για τον Ιησού. Στις ημέρες μας έχουμε γίνει μάρτυρες διωγμών και μαρτύρων αδελφών μας χριστιανών παντού σε όλον τον κόσμο. Σε αυτές τις συνθήκες, το κάλεσμα του Χριστού να σηκώσουμε τον σταυρό, εμάς μας προτρέπει να μένουμε σταθεροί στην πίστη μας και θαρραλέοι στην καθημερινή μαρτυρία της πίστεώς μας.
Τί σημαίνει να ακολουθήσουμε τον Χριστό; Κατά τον ιερό Χρυσόστομο σημαίνει «να εξασκήσουμε όλες τις άλλες αρετές και να υποφέρουμε μόνον για τον Ιησού Χριστό». Όμως ο Χριστιανισμός δεν είναι μία θρησκεία πόνων και βασάνων. Ο Χριστός δεν επιθυμεί να υποφέρουμε, γιατί ήρθε για να μας θεραπεύσει και να μας απαλλάξει από τις ταλαιπωρίες. Ο σκοπός της ζωής μας είναι να ακολουθήσουμε τον Χριστό και να γινόμαστε μάρτυρές του διαρκώς, σε κάθε συνθήκη της ζωής μας. Να είμαστε οι πιστοί μάρτυρές του σε οποιεσδήποτε περιστάσεις ακόμη στους πόνους και τις ταλαιπωρίες, στα βάσανα και στις πιο οδυνηρές στιγμές της ζωής μας.
Με αυτόν τον τρόπο, όταν επιλέγουμε να ακολουθήσουμε ελεύθερα τον Χριστό, απαρνούμενοι τον εγωισμό μας και σηκώνοντας τον σταυρό μας, όταν παραμένουμε κατά πάντα πιστοί, θα βαδίσουμε μαζί του και θα φτάσουμε στο τέλος της ζωής μας να εισέλθουμε στη χαρά της Βασιλείας Του (Μτ 25:21), εκεί όπου του αποδίδεται η δόξα και η τιμή και η προσκύνησις εις τους αιώνες των αιώνων, Αμήν.
— ο Τελμησσού Ιώβ